picturethestory

Een basis voor verandertrajecten

Met mijn achtergrond ben ik gespecialiseerd in het ter discussie stellen van de manier waarop interacties plaatsvinden. Uiteindelijk is de manier waarop mensen met elkaar omgaan bepalend voor de cultuur. Dat geldt ook voor organisatieculturen. Zaken bespreekbaar maken, het proces vanuit verschillende perspectieven bezien, is wat mij betreft van onschatbare waarde. Tenminste, zolang we er niet in blijven hangen. Een volgende stap maken geeft veel voldoening maar het betekent wel dat je soms een grens moet stellen en voor jezelf moet vaststellen dat ‘het is wat het is’. Deze vaststelling biedt ruimte en is het moment om tot actie over te gaan!

Een tijdje terug heb ik bij een bedrijf voorafgaand aan een verbetertraject een interviewronde gedaan met het management en medewerkers. Gisteren sprak ik een betrokkene in dit proces en dat bracht mooie herinneringen terug. Ik heb gesprekken gevoerd met individuen die een afspiegeling vormden van de organisatie om zoveel mogelijk perspectieven mee te nemen in het vervolgtraject. Dit komt het verandertraject en de acceptatie van een eventuele verandering in de mindset ten goede. Wat beweegt mensen? Hoe denken ze? Hoe doen ze de dingen die van ze worden verwacht? Wat wordt in hun ogen als organisatie nagestreefd? En waarom doen ze iets van harte of juist niet? Pijnpunten die worden ervaren in een organisatiecultuur, werkprocessen en in interactie met anderen, worden nu eenmaal één op één makkelijker besproken dan in een groep. Wel is het als interviewer zaak om naast oprechte betrokkenheid ook enige kritische afstand te bewaren en de bevindingen goed terug te geven. Het garanderen en naleven van vertrouwelijkheid, de bijdragen van mensen serieus nemen en ze daarbij in hun waarde te laten, is hierbij een must. Zij hebben het lef om zich uit te spreken en zijn ook gebaat bij een prettige werkomgeving uitgaande van het gegeven dat je met elkaar tot mooie resultaten kunt en wilt komen.

De volgende stap was om op basis van de bevindingen de benodigde acties te benoemen en, gekoppeld aan een implementatieplan, deze uit te voeren op basis van betrokkenheid. Vertrouwen was ook in dit geval een issue. Een probleem was dat er veel voor elkaar werd gedacht zonder dat dit werd gecheckt of uitgesproken. Wat het nog eens ingewikkelder maakt is dat werken en samenwerken steeds meer op afstand plaatsvindt en we elkaar niet continu tegenkomen. Op de vraag hoe betrokkenen weten wat de de ander denkt, kwam vaak het antwoord ‘dat weet ik gewoon’, ‘het is gewoon zo’ en ‘anderen denken er ook zo over’. Meningen worden veelal wel gecheckt bij gelijkgestemden want die zijn toegankelijker en eenvoudiger te benaderen. Steun is belangrijk maar dat zet de verschillen wel op scherp. Issues worden zo niet gedeeld met de persoon of personen in kwestie maar voor waar aangenomen en dat is jammer want het maakt van enthousiaste medewerkers teruggetrokken uitvoerders die soms ook niet in de gelegenheid zijn geweest om hun kant van het verhaal te vertellen. En zo wordt er gedacht in verschillen in plaats van in overeenkomsten.

We zijn natuurlijk allemaal verschillend door onze opvoeding, karakter, ervaringen, ons perspectief en in wat we belangrijk vinden in ons leven. Over het algemeen is er echter wel een ingang te vinden, iets wat ons bindt en wat genoeg vertrouwen geeft om met elkaar in gesprek te komen. Dit kan een basis vormen om gezamenlijk tot verbeteringen te komen in de interactie met elkaar, zelfs op basis van individuele drijfveren. Het gezamenlijke streven is dan om binnen de context van de organisatiedoelen tot mooie resultaten te komen en dit ook met elkaar te kunnen vieren onder het mom van dat we met elkaar, misschien juist wel vanwege alle verschillen, dit toch maar mooi voor elkaar hebben gekregen!

Kortom: Vertrouwen, bijdragen serieus nemen en vragen en doorvragen naar de betekenis van woorden, plannen en consequenties zijn belangrijk in ieder samenwerkingsverband maar bij veranderingen die toch al een hoop teweeg brengen, cruciaal. Naast het besef dat je er anders in kunt staan, verschillen mogen en persoonlijke drijfveren niet onverenigbaar hoeven te zijn, vormt dit een mooie basis voor verandertrajecten!

Als een team

Een favoriete foto is deze, alweer jaren geleden gemaakt bij een rodeo in de buurt van Bryce Canyon, vol actie, passie en toewijding. Nu heb je wat het laatste betreft weinig keuze als je in de arena staat met een stier. Hoewel er maar één persoon het gevecht met de stier aangaat, is er toch sprake van echt teamwork.

De oplettendheid van alle aanwezigen is zichtbaar en, in tegenstelling tot de stierengevechten in de arena’s van Spanje, gaat het er hier niet om om de stier te doden maar om er zo lang mogelijk op te blijven zitten. Dat spreekt mij meer aan.

Het doel is duidelijk, zo lang mogelijk blijven zitten, de beste tijd scoren en spektakel bieden voor het publiek. Er zijn regels afgesproken zodat sprake is van een eerlijke strijd, diskwalificatie is mogelijk. Ook de veiligheids-instructies zijn helder. Het is duidelijk wat, van wie, in welke situatie wordt verwacht. Zodra de uitdager van de stier valt, moet de berijder zo snel mogelijk in veiligheid worden gebracht en moet de stier, voor ieders veiligheid, zo snel mogelijk de arena verlaten. Daar zijn de collega’s voor, sommigen te paard, anderen op eigen kracht. Een aantal helpen de berijder zo snel mogelijk op de been, de mannen te paard bekommeren zich om de stier en begeleiden deze razendsnel de arena uit. De afspraken zijn helder. Gelukkig maar, want zonder duidelijke afspraken zou de veiligheid van de deelnemers, de hulptroepen, de stieren, de paarden en het publiek in het geding zijn.

In deze situatie worden de betrokkenen natuurlijk direct geconfronteerd met de consequenties wanneer zij niet alert zouden zijn. De gevolgen kunnen dramatisch zijn, zelfs dodelijk. Dat maakt het een stuk makkelijker om elkaar aan te spreken op aan- of afwezigheid van gewenste bijdragen en gedragingen. Toch zou ons dagelijkse werk ook een stuk eenvoudiger zijn als we overeenstemming zouden hebben over een gezamenlijk doel, een werkwijze en een rolverdeling. Deze gedragen te krijgen en met evenveel actie, passie en toewijding toe te passen, is een mooie uitdaging!

Expositie

Inmiddels is de pop-up salon aan de Grote Berg 33 in Eindhoven van Arena Kappers up en running. Ik heb de eer om als eerste mijn werk te mogen exposeren in de prachtige, knalgele entrée-ruimte. Ik heb vanwege de omgeving gekozen voor twee kleurrijke series, waarvan één, Blessings from Bhutan, helemaal vers van de pers is.

Ga gerust eens kijken en, als je het leuk vindt, laat ik het je persoonlijk zien en vertel je over de achtergronden van deze werken. Het hangt er de komende maand tot 10 december a.s.

Zie voor de openingstijden: arenakappers.nl

Love my dog

Zoals bekend bij velen, helpt mijn grote Zwitserse Sennenhond Rosa mij enorm bij het volhouden van een gezond en actief leven. We ondernemen lange ‘powerwalks’ over onder andere de dijk achter ons huis. Lange wandelingen, weer of geen weer, die een heel positief effect hebben op mijn gemoedsrust, mijn fysieke gesteldheid en, ook heel belangrijk, voor mijn creativiteit. Tijdens deze wandelingen komen wij veel andere baasjes tegen met hun vrolijke viervoeters.

Er zijn er veel bij ons in de wijk en als je erop gaat letten, zie je dat de meeste mensen een bewuste keuze maken voor een soort en in sommige gevallen zelfs iets weghebben van hun hond. Er zijn zelfs honden gekoppeld aan MBTI-profielen, niet consequent doorgevoerd maar leuk om eens te bekijken als een soort van zelftest. Bij mijn profiel kwam ik de labrador tegen. Laat ik die nu ook hebben gehad. Mijn hond Rosa en ik vinden elkaar in het intuïtieve (N) en emotionele (F) maar waar zij gehecht is aan structuur en regelmaat, ga ik er juist graag op uit en bij voorkeur dan iets verder dan het gebruikelijke rondje over de dijk.

Op die dijk komen wij dus wel deze leuke honden en idem baasjes tegen. Ze zijn enthousiast op de foto gegaan en hebben aangegeven wat hun hond typeert en zo bijzonder maakt. Ik heb getracht om de onderlinge interactie en verstandhouding vast te leggen in een fotoreportage. Hiervan heb ik een magazine gemaakt met de titel ‘Love my dog’.

Voor de liefhebbers: deze is te bestellen bij Blurb door op onderstaand plaatje te klikken. Een mailtje sturen naar info@picturethestory.nl kan ook!

Photography & Storytelling for teams

De doelstelling van de activiteit is om samen te werken aan veranderingen in de breedste zin van het woord. Door effectiever te praten of vertellen, word je productiever in het motiveren van medewerkers en collega’s, het implementeren of effectueren van nieuwe werkwijzen of cultuurveranderingen. Door het met elkaar creëren van beelden wordt een verandering zichtbaar en wordt deze bestendigd.

Organisatieverhalen worden gebruikt voor diverse doeleinden, b.v. om teamleden te motiveren of kennis te delen, strategie te ontwikkelen of beleid te implementeren. De vorm van het verhaal is afhankelijk van het doel dat wordt nagestreefd. Om een verhaal tot zijn recht te laten komen, moet duidelijk zijn waarvoor het wordt ingezet, wat je wilt bereiken, welke wijze van communiceren bij jou past en waarbij je je comfortabel voelt.

In de workshop Fotografie & Storytelling voor teams, gaan we hiermee aan de slag. We gaan met elkaar een gedeelde werkelijkheid creëren en verbeelden. Kortom hoe zie je jezelf? Hoe zien anderen jou ? Wat is jouw passie en hoe wil je dat jij en jouw passie op de foto worden neergezet? Wat wil je uitdragen aan wie? En wat wil je met elkaar elkaar bereiken?

Een workshop duurt bij voorkeur 2 aaneengesloten dagen en is het meest effectief in een gezelschap van maximaal 10 deelnemers. Andere vormen met betrekking tot inhoud, duur en doorlooptijd zijn mogelijk. Naast een individuele component, wordt er zeer nadrukkelijk gewerkt aan een gezamenlijke teamopdracht.

Wilt u meer informatie of de uitgebreide brochure ontvangen? Stuur dan een email naar info@picturethestory.nl

Photography & storytelling voor scholieren

In het kader van cultuureducatie en communicatie is de workshop ‘Fotografie & Storytelling’ ontwikkeld voor scholieren. Een workshop duurt een aantal blokuren en vindt plaats in een groep van maximaal 10 leerlingen.

Voor scholieren is de workshop fotografie & storytelling vanzelfsprekend ook gericht op samenwerken. Omdat de wereld om ons heen continu veranderd. Omdat we op verschillende manieren met de wereld en met elkaar om, al naar gelang ons karakter, onze communicatieve vaardigheden, die van anderen en de situatie waarin we ons bevinden. Omdat het de interactie is, het samendoen, waar het om gaat en die erom doet. Omdat je daar niet vroeg genoeg mee kunt beginnen. Omdat het niet om ‘de’ waarheid gaat maar om een gedeelde werkelijkheid.

De doelstelling van de activiteit is om inzicht te krijgen in het effect van het eigen gedrag op het gedrag van anderen d.m.v. een basismodel voor communicatie, om positieve aandacht te besteden aan het zelfbeeld en stil te staan bij het beeld dat je, gewild en mogelijk ook ongewild, uitdraagt.

Voorafgaand aan de gezamenlijke fotosessie wordt op speelse wijze de basis van communicatie en het effect van gedrag op het gedrag van anderen behandeld. Hierbij gaan we in op het zelfbeeld en het beeld dat deelnemers graag willen uitdragen en we gaan na waar ze warm voor lopen. Vervolgens maken we een plan voor de fotosessie en gaan de leerlingen, na een korte uitleg, zelf aan de slag met het maken van foto’s.

De inhoud, duur en doorlooptijd worden in overleg vastgesteld. Maatwerk is mogelijk voor scholieren met aanpassingsmoeilijkheden, scholieren met weinig zelfvertrouwen, pestgedrag en voor hoogbegaafden.

Wilt u meer informatie of de uitgebreide brochure ontvangen? Stuur dan een email naar info@picturethestory.nl

Vissen voor geluk

Soms vind ik het leuk om mijn horoscoop te lezen. Wie niet? Nog leuker is om na te gaan of ik me laat leiden door mijn horoscoop of deze probeer naar mijn hand te zetten met alle mogelijke consequenties van dien. Kortom wat doen die paar, voorspellende, woorden aan het begin van de dag met mij, en met het verloop van mijn dag?

Op een dinsdag vertelde mijn horoscoop het volgende:

Het is een negatieve dag. Het kost je veel moeite om de hoofd- en bijzaken van elkaar te scheiden. Houd de tijd in de gaten, want anders dreig je bepaalde afspraken mis te lopen…

Maar… het was een geweldige dag. Er klopte helemaal niets van. De zon scheen, het was een mooie najaarsdag! Ik was de dag begonnen met het kopen van een paar visjes want in de het Oosten brengen ze geluk, of eigenlijk slurpen ze het ongeluk op, en dat is wat ik wil voor mij en voor mijn geliefden. Misschien is dat de reden dat de dag niet werd tot een negatieve dag….

Ik ben gefascineerd door vissen. Op veel van mijn foto’s komen ze terug. Tijdens reizen hebben markten een ongelooflijke aantrekkingskracht op mij. De vis heeft ook nogal wat symbolische betekenissen:

In de Grieks-Romeinse mythologie staat de vis voor verandering en transformatie. In de niet christelijke traditie is het een vrouwelijk symbool van vruchtbaarheid net zoals overigens alle water aspecten. Als een oud Keltisch symbool handelt de vis over kennis, wijsheid en inspiratie. In de Oosterse Indiase mythologie symboliseert de vis transformatie en creatie. Denk aan Vishnu die zichzelf transformeerde in een vis (Matsya) om de wereld te redden van een vreselijke overstroming. In deze gedaante leidde hij koning Manu’s boot, met een selecte groep overlevenden en ‘seeds of life’, naar een veilige haven om in alle rust de wereld te re-creëren.

In China is de vis symbool voor eenheid en trouw want vissen (vooral de Koi) zwemmen veelal in paren. Daarom worden ze vaak gegeven bij bruiloften want ze representeren vruchtbaarheid en (financiële) overvloed omdat ze zich makkelijk reproduceren in aantal en volume. In het Buddhisme, tenslotte, staat de vis voor geluk en vrijheid.

Kortom, waren het de vissen die mijn dag hebben doen ombuigen? Want deze ‘negatieve’ dag was juist een hele positieve en productieve dag die me, met dank aan fijne gesprekken, ook nieuwe ideeën heeft gebracht.

Reflectie en interactie als een dans

Laatst zijn we op een zondagmiddag weer in De Pont in Tilburg geweest, niet voor de eerste keer want daar staat een sculptuur van Anish Kapoor, Vertigo, gemaakt van glanzend, roestvrij staal. Dat blijft trekken. Anish Kapoor maakte ook de ‘Cloud Gate’ in Chicago, een geweldig sculptuur dat de skyline van Chicago en zijn bewoners doet reflecteren in de bol. Ik heb er uren doorgebracht: er onderdoor gelopen, van een afstand op een muurtje naar gekeken om te zien hoe anderen ermee omgaan, en zelf van alles uitgeprobeerd want het blijft fascineren. Zijn werken worden dan ook gekenmerkt door reflectie van- en interactie met het publiek.

Dit is kunst zoals ik het graag zie. Het zoekt de interactie met- en betrokkenheid van de kijker en wat mij betreft, werkt het. Vanuit iedere verschillende invalshoek kom je tot een andere constatering. Je bent dik, dun, bol, op z’n kop en soms gewoon zoals je bent. En anderen vervormen net zo hard mee, maar net vanuit welk standpunt je de ander beziet. Als een soort van dans maak je met elkaar een beeld…

Pakje kunst

Onlangs heb ik 25 kunstwerkjes aangeleverd voor pakje Kunst. Pakje Kunst gebruikt oude mechanische sigarettenautomaten die als cultureel erfgoed worden ingezet om lokale kunstenaars onder de aandacht te brengen. Er komen er steeds meer. Mijn werken zitten in de automaat bij boekhandel van Piere in Eindhoven. Eigenlijk is het een soort van variatie op het ouderwetse verrassingsei. Je ziet niet welke kunstwerkje van wie je trekt voor de 4 euro die het kost. Je trekt het uit nieuwsgierigheid, als cadeautje voor een vriend of geliefde of als verzamelobject.

Creativiteitscoaching

Creëren is betekenis geven. Dit veroorzaakt nogal eens eenzaamheid, angst en verwarring als gevolg van de ‘ontmoeting met het onbekende’. Dit gaat in veel gevallen hand in hand met een moment van introspectie, naar binnen kijken, oftewel ‘nadenken over het leven’. Keuzes bezien en de consequenties daarvan, zowel wat betreft positieve als negatieve ervaringen.

Coaching kan hierbij helpen en dan in het bijzonder CreativiteitsCoaching waarbij de nadruk ligt op het vorm geven aan die diepe aanhoudende behoefte om een eigen geluid te hebben, een eigen visie…

De nadruk ligt hierbij op de balans tussen leven, werk en tijdsbesteding. Intuïtie versus ‘ik hoef alleen maar…’. De gevolgen van je ego, de cultuur waarin je bent opgegroeid c.q. leeft, opvoeding, mythen en ideaalbeelden waaraan je wenst te voldoen. Dit uit zich in een persoonlijk credo, een levensplan dat rustgevend is en een geloof biedt in de eigen formulering, een kader waarbinnen je op je eigen intuïtie kunt vertrouwen.

Hoe is dit persoonlijke credo vervolgens te realiseren? Hiervoor moeten we onder de oppervlakte kijken en ontdekken wat je onbewust wilt en welke verlangens duidelijk zijn. Sommige gedachten zijn onpraktisch of onverenigbaar en dat betekent dat je heel zuiver naar jezelf moet leren luisteren. Wat denk je werkelijk? Wat voel je werkelijk? Wat breng je uit gewoonte naar buiten? Omdat het van je wordt verwacht? Omdat mensen je zo kennen?

Creëren is onmogelijk als je gedachten je bij de neus nemen. Je werk aan de wereld presenteren en zeggen dat je kunstenaar bent, vraagt moed. Wanneer je daartoe bereid bent, voldoende moed hebt verzameld en de emotionele – en financiële consequenties kunt aanvaarden, is het tijd om het persoonlijke credo om te zetten in daden.

Hoe kan je je persoonlijk credo omzetten in daden? Door feiten onder ogen te zien en jezelf antwoord te geven op een aantal vragen, bijvoorbeeld met betrekking tot je eigen persoonlijkheid, inclusief de donkere kanten. Door een antwoord te vinden op de vraag of je je ego en reputatie opzij durft te zetten? Door na te gaan of je creatieve discipline voldoende mogelijkheden biedt om in je levensonderhoud te voorzien? Zo ja, mooi, zo niet, hoe ga ik dit dan toch realiseren? Door serieus na te gaan waar je in het verleden onderuit bent gegaan.

Dit betekent angst trotseren, mogelijk een deel van je persoonlijkheid opnieuw opbouwen als gevolg van nieuwe inzichten, creatieve projecten kiezen die de moeite zijn en dit alles in het besef dat er geen eenduidige handleiding voor is maar dat dit nu juist de basis is waardoor je je van de massa onderscheidt…