Ik werd op Facebook getagd om de uitdaging aan te gaan om zeven dagen, zeven zwart/wit foto’s van mijn dagelijkse leven te delen. Geen mensen, geen commentaar. Eigenlijk heel leuk voor iemand die het liefst mensen en interactie op de foto wil zetten. Heel snel ging ik ermee aan de slag. De ideeën kreeg ik tijdens mijn dagelijkse boswandeling met mijn Grote Zwitser, die ik voor de verandering niet op de foto heb gezet. Wel vind ik het vervelend om iemand anders op te zadelen met deze opdracht dus dat heb ik achterwege gelaten. Kettingbrieven waren vroeger al niet aan mij besteed, de dreigementen in het geval dat je de ketting verbrak, vormden voor mij voldoende uitdaging om de ketting te verbreken…
Maar dit was anders, hoe leg je je leven vast, wat je bezig houdt. Alleen met plaatjes, zonder mensen, interactie en woorden. In eerste instantie zag ik door de bomen het bos niet meer. Zo veel gedachten, beelden en keuzes die ik moest maken. Dit is het geworden, toch nog in een relatief korte tijd. En ik vond het leuk! Hier op mijn eigen site wel met een paar woorden toegelicht…
dag 1/7: Dit is het bos waar ik samen met mijn Grote Zwitser geniet van één van de vele wandelingen die wij ondernemen. Mijn gedachten zijn vrij tijdens het wandelen, mijn eventuele frustraties loop ik van me af en nieuwe ideeën komen als vanzelf op.Dag 2/7: Worstelingen zijn me niet vreemd. Soms zie ik in deze zeeleeuwen mensen. Het gekrioel, de schijnbare dans die wordt opgevoerd, het aandacht trekken van elkaar, het proberen te overtuigen. Verrassend genoeg merk ik dat ik deze foto ook vaak in gedachten heb als ik tegen moeilijke situaties aanloop. Bijvoorbeeld in de communicatie met nogal stellige mensen, als ik op mijn tenen moet lopen en, voor mijn gevoel, ieder woordje op een weegschaal moet leggen. Manoeuvreren of in goede banen lijden, is dan misschien een betere bewoording van de associatie die deze foto bij mij oproept.Dag 3/7: Vandaag komt mijn dochter terug uit Engeland. Ze is even in het land om gezellig kerst te vieren en te buurten met haar vrienden en familie. Dan reist ze weer door naar haar volgende bestemming, het reizen zit in haar genen…Dag 4/7: Ik ben bezig met een serie over heilige- en niet-heilige koeien die ik schilder op gefotografeerde, bewerkte achtergronden. Het is voor mij een manier om ervaringen te verwerken. Deze koeien vormen een vervolg op de sierlijke vissen uit de serie ‘moving forward’.Dag 5/7: Foto’s selecteren vind ik zo moeilijk. Ik hou ervan om mensen te fotograferen in hun omgeving, in interactie met elkaar. Daar word ik heel enthousiast van en dan maak ik gewoon heel veel foto’s. En die hoeveelheid moet ik vervolgens weer terugbrengen tot behapbare proporties…Dag 6/7: Ik laat me inspireren door kookboeken en restaurants en de leuke gerechten die voor mij worden bereid. Ik probeer ze na te maken en bewerk ze om de gerechten histamine-proof te maken. Zo houd ik mezelf scherp en inspireer hopelijk ook anderen om vol te houden om de doodeenvoudige reden dat het zoveel beter voelt. Dit is een simpele, lekkere lunch van zelfgebakken brood met mozzarella, avocado en pecanoten, afgemaakt met een beetje rucola.Dag 7/7: Vandaag vieren we met z’n allen kerst bij mijn zoon in Rotterdam. Heerlijk genieten van elkaar, ieders belevenissen, de gezelligheid en het heerlijke eten. Ik voel me rijk!
picturethestory 